sanki hiç yokmuş gibi çoğalırken günlere bakımsız bakışların gri sevişmelerine durdu yalnızlığım yüzümden onlarca yüz akarken mermer taşlara varlığım birikir ölüme
ardımda gölgesiz adımlar siz olun
yeryüzüne bırakırken kalbimin kış göğünü kimseye benzemeyen sırrın sızısında öykünürüm dün sabahları saçlarımla okşayarak hayallerime kanat taktığım yolculuğun nabzında rüzgar yeli gibi sürüklenirim aydınlığın kıvılcımlar saçtığı tanelerde utanır çocukluğum değişir tavrı anıların gümüş kutularda duygularımda bilmediğim tat nefesimi tutar kaybolmamalara
sesim eskiyen denizlerde hiçbir şarkıyı söylemez artık su bölünür karanlığımla ikiye
sarışın göçün çatık kaşlı izleri yalnızlığın soğuk tesellisiyle kıskanırken saat arkası geleceği boşluğuma hüzünlerimle otururum kanıma ilişen yaban bir acıda korkularımdan kaçarken gündelik toprağın çığlıkları karalar saçar tenhaların eteklerinde bir başınalığım örer kader iklimlerini deli sessizliğin ağına mor ışıktan ne görebilirse güneş umut maya çalar aşka
sanki her şey kabuğunda ay durgunluğundaymış gibi
gösterişli edayla ağladığımın kaçıncı durağında ruhumun odalarına seni sıvıyorum
irkiliyorum ikindisi olmayan ağızların abartısıyla oysa dokunmalarımda masum kalpli günahlarım vardı ve incitemediğim ten kapımda. zaman daralırken beklemenin hazzıyla çarkında dönüyorum çizdiğin her düşünüşe ıssızlığımda bir sürü yangın aşkı emzirdiğim vakitler sus sakladığım çiçekler tutuk özlemlerime boğmasın bu küskün ağaçlar gövdemi boğmasın düşlerimi umudun dans ettiği öpmelerle besliyorum kendimi ki her sabah öfkemde kurtlar
bırak ardında sokakları ölüme. hüzünler bile benciller kıyılarımda Gülüşümü esirgemeden şu sıra seyretmekle yetineceğim akşamları intiharıma ver gölgelerimi.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ruhumun odaları şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ruhumun odaları şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
bırak ardında sokakları ölüme. hüzünler bile benciller kıyılarımda Gülüşümü esirgemeden şu sıra seyretmekle yetineceğim akşamları intiharıma ver gölgelerimi.
şiirin sonunu öyle merak ettim ki anlatamam...sürpriz olsun diyede okumadım sonunu :) harikalar dökmüş kaleminiz..hayallerinize,cümlelerinize ve yüreğinize sağlık..muhteşemdi..tam puan :)
bırak ardında sokakları ölüme. hüzünler bile benciller kıyılarımda Gülüşümü esirgemeden şu sıra seyretmekle yetineceğim akşamları intiharıma ver gölgelerimi.
tarihlere çirkin utancımı bağışlayıp uzaklaşacağım
terkedilmiş cehennemden.
maskesini yitirirken gidenler
haylaz dalganın peşinden koşsun yoksul anılar
ben
yüzüme yapışan aşkı kusursuz yaşayacağım.
yağmurlar arşınlarken bedenimi mavide adam keşke yalnızlığımı sevse
mükemmel ötesiydi şiir..
kutlarım dost..
sevgimle..