Tamam susuyorum

Sana dair sesli hayal kurmak yasak bu şehirde
oysa ki hep dilimdeydin sen yokken de seni tanımazken de
adını dahi bilmezdim yüzlerce ismin içerisinde
hangisi adımın yanınd hangisi adıma eş

gaip bir sana sevdalandım
çoğu geceler masal gibi seni kendime anlatırdım
dizine yatmışım kırlaşmış saçlarımı okşuyorsun
hafiften kondurduğun bir buse gözlerimi kapatıyor
sonra
derin bir of saçlarım kendi ellerimde
bir kaç teli yolunmuş gözlerim ağlamaklı
duvarlara attığım yumruğun hesabı yok
ellerim kan içinde

odamın baş köşesine kurulmuş yokluğun izlemekte
saatlerin yine karamsarlığa aktığı saniyeleri
yine sensiz bir yatak bomboş
ayaz kesmiş uykularım
tanımadığım bir yüz rüyalarımda bile yok
seni bulma ümidini bir ertesi güne deviriyorum

bilmediğim bir seni büyütürdüm içimde
şehrin rikayakâr yüzünden saklanırdım
anlamsız bakışlar sırada
hangi otobüse binsem sen binecekmisin diye bakardım
durağa yanaşacak olduğunda
yüzüm cama yapışır gözlerim kuyruktaki seni arardı
belkide yetişemediğin hızlı adımlarla
Kahretsin
kaçırdım derdin
son durakta son basamkta çıkar tekrar bakardım
acaba sen var mı diye
şehrin neresinde hangi sokakağında yaşadığını bilmezdim
ama seni arardım sen bilmezdin

Susadım
haps olup kalmışken düşlerime
kaldırımlar bir bir çekilirdi ayaklarımdan
belkide aynı cafenin bahçesinde birbirimize sırtı dönük
dert yanıyorduk karşımızdakine
ne bileyim işte her yeri senle doldurmuştum daha kim olduğunu bilmeden

sen bilmesende bu şehrin her hangi bir yerinde
sana duyduğum özlemlerim cirit atıyordu
seni anlatıyordu fakat sen bir yabancıydın
kızıl bir deniz gözlerimde

ismini bilmediğim bir sokaktın belkide
gecenin bitmeyen sükutuna ilerliyorum
ses soluk kesildi caddelerde
kulağıma takırtısı gelen acı adımlarım
avuşlarıma düşen şırıltı sesleri çağlayan sesi gibi
kırgın bakışlı uçuşan kelebeklere anlatabilseydim yokluğunu
belki de bir sokakta peşpeşe yürüdük ardıma dönüp hiç bakmadan
farklı köşelerden döndüğümde göz göze geldiğim
onlarca kızın peşinde şüpheli haldeyim
çoğu kez omuz omuza çarpıştığımız kişiydin
belkide önüne baksana be diyen kişiydin
belkide bilmeden geçişirdik seninle

arka sokaklarda sek sek oynayan çocuklara sorardım
burdan güzel bir abla geçtimi
şaşkın bakışlı gözler üzerimde
dur tarif edeyim sana çocuk
kırmızı bir dudak
maviye çalan bir göz
dalgalı hafiften omuz üzerinde toplu bir saç
elleri yumşacık sen kadar
güldüğünde ona özgü al al yanaklarında beliren bir çukur
b/öyle güzel bir abla geçtimi burdan çocuk
uzun bir sessizlikten sonra görmedim abi sesi kulaklarımda
burda da yoksun galiba
seni aradım bulamadım yoksun galiba bu son arka sokakta


ve şehrin gün batımı üzerime devriliyordu
gece oluyordu sen çıkıyordun bu seferde gök yüzünde
belkide kuyruklu bir yıldız
saman yoluna benzeyen saçların dalgalı bir tebbessümle
gözlerimi kamaştırırdı gecenin yakamozunda
sen bilmesende kokun gelirdi
buram buram hıçkırışların ilişirdi tenime

yokluğunun ağır bedeli darbedir saklanan düşlerime
avare bir ben saklı soluksuz benzimde


Of yorgunum artık bu şehirde
hani vardıya numune hastanesinin önünde
kırmızı bir bank
belki de orda yatan malüm kişiydim
sen bilmesende yorgun düşmüş yüregim
hipokrat amca al ne olursun gelmişken saklı düşlerimi
acilen dikiş atılması gerekiyor
yara almış sessiz düşlerim sessizliğimde

anlamadın mı hâlâ

bana sen borçlusun
yanımda olmayışını
dizlerimden akıttığım gözyaşımı borçlusun
buram buram acizlik kokan mendilini ver bana
özlemin sancısı kalsın her hıçkırışımda
bana hasret borçlusun ciğerlerim dağlanırken son fiğanımda



sen beni arama adresim dir

sakLı düşler mahallesi yalnızlık abidesi apartmanı

sol yanındaki kapı
hadi bas artık şu lanet olası zile
hoş geldin diyeyim
hoş geldin saklı düşlerime