Gözlerinden Arta Kalan
Durmadan bir ay batıyor içime, durmadan bir ay
Beni okuyor gece kalın camlı gözlükleri ile Soluğundan tanıyorum gelişini yalnızlığım Kahpesinden bir zaman bu, herkese farklı uğrayan Dilimin yarası o bitmeyen veda öpücüğü Kalbimin yamasıdır gözlerinden arta kalan Durmadan bir yıldız batıyor içime, durmadan bir yıldız Hangi geceye gitsem kapı duvar Giymediğin bir gömlekte unuttuğun Tükenmez kalemim, tükeniyorum akıp zamanın içine ağırdan Bir halk türküsüydü, yanık bir ezgi Başladığı yeri bilmem ama, ırmağının bittiği yerim Suyunun deltası belli. Sormadan bir yağmur dolanıyor içimde Buz mavisi bir yağmur Dudaklarımın ayracı isminden geçip, Sesime yuvalanmak için. |