Gül Yangını
İyi bakın
Tanımadınız mı beni? Ya şu küçük ellerimi Ağzımdaki sütü silip geldim oysa Bir savaşın ortasına Parmaklarım; Filistin’de taş atıyor Gözlerim; karanlık ve öfkeli Bir Afgan kadını. Saçlarımdan sürüklediler yıllarca Beklediler, kendi toprağıma Irak, Başkasının saksısına çiçek olmamı… İki bomba arası bayram havası Bilmediler, Anneler, önce yüreğinden öper çocukları İyi bakın Tanımadınız mı Bosna’da sarışın ve hüzünlü bir kanamayım Yıkık bir duvar dibinde Ölüm bekliyor başımı. Çanakkale’de kucaklıyorum iki kolumla, Koca dünyayı, koyuyorum topun ucuna Barışa doğru, Tek başına vatanım! Kanıyorum durmadan kendi içime Yüreğim gül yangını Mis kokuyor dumanım. Çeçenistan’da derin ve kanlı gözyaşıyım Akıyorum Kızıl meydana doğru Moskova’da karışıyorum soğuğa Dünyanın kalbindeki sönmeyen yangınım |
Sömürgecilerin elinde avucundayız...
Buna karşı sesini çıkaran ilk önce ozanlar olacak elbet...
Bu şiiri elinizin altında bulundurun ve hiç unutmayın dostlar.
Hep haykırmak ve muhalif olmak için...
Kutlarım içtenlikle...