DUVARLARA YAZILI BİR ROMAN
/Bitmemiş romanın kahramanı gibi, saçı sakalına karışmış bir yaşlı adam
çıkıp sayfaların arasından, yorgun ve ağır adımlarıyla yürümeye başladı bana doğru. Temelinden söktüğü odasının duvarlarını, bir pankart gibi elinde taşıyordu. Tam önümden geçerken durdu. Ve pankartın ön yüzünde yazılanları okumamı ister gibi gözlerimin içine baktı…./ * odamın duvarlarına en sarhoş harflerimle ismini yazıyorum gece-gündüz demeden sevdanı ben, seninle böyle yaşıyorum atmosferim oluyor sigaramın dumanı, duvarlarımın arasında üst-üste gelmiş uzak coğrafyalarla, yarattığım bu dünyada. kokun ve göz izlerin öylesine işlemiş, hiç birine ellemiyorum bükmesin diye diğerleri boynunu, hepsini birden öpüyorum ve gök gürültülü atlas olup, dünyamı almak için omuzlarıma tırnaklarımı geçiriyorum tek-tek, duvarlarımın temel taşlarına. * * * * /Saçı sakalına karışmış bu yaşlı adam, gözlerini ayırıp gözlerimden kendi sırtına yapıştırdı. Ve rotası, yolun sonundaki tünele doğru ayarlanmış adımlarıyla yürümeye başladı. Temelinden söktüğü odasının duvarlarını, bir pankart gibi elinde taşıyarak. Arkasından bakarken gördüm ki, pankartın arka yüzünde de yazılanlar vardı ve o bunları da okumamı istiyordu…/ * dış duvarımda ne bir asma yaprağı, ne de ağaç gölgesi vardı el değmemiş bembeyaz badanalı ve anadan doğma çırılçıplaktı işte ben o duvarlarda ağladım canımın içi, a benim iki gözüm kütüğünden birlikte tadılamamış acısı gibi, bir salkım üzümün. bütün vurulmuşluklarım yani, aynı kumaştan bayramlık giysi ama şikayetim olmadı ki buna hiç, duaya da açmadım ellerimi sevdamın eksik kalanıdır, memleketten ve şimdi senden yana yaşanmamış hesapların boşluğu olup kalacak, alacaklı tarafımda. * * * * /Yaşlı adam, tünelin ağzına geldi ve sırtındaki gözlerini gözlerime bırakarak karanlığa karıştı. Bitmemiş romanının arka kapağına resmini yerleştiriyor gibiydi. Bakakaldım ardından. Ve o an düşündüm ki, bu adam ne kadar da bana benziyordu. Yaşanmışlıklarının temelinden söktüğü duvarları, yaşanamamışların pankartı gibi elinde taşıyor ve gözlerini arkada bırakarak bir ömür gibi önümden geçip gidiyordu…/ Cevat Çeştepe |
yürekten kutlarım..