Son Nefes
-Hiç kimse, hiç kimseyi seyreltmez gidişiyle
Hiç kimsenin hiç kimseyi çoğaltmadığı gibi Budanarak geçilen bahçelerde- Kirli dudakları ile öpüyor gece Yalnızlığımın çıplak tenini Sanki hiç değmemiş gibi gözlerin gözbebeğime, İzi yok Şehirler mi büyüdü yoksa ben mi daha tenhayım Dönülmüyor mu tekrar başladığın yere Mesela ağzında çiğnenmiş bir şarkı Ve göğsünde küf tutmuş bir gül Üzerinden fazla geçilmiş bir gecede Çıkıp gelse biri Ellerim ilk öpüldüğü gün kadar Beyaz değil ki Olsun. Yine de, Yepyeni umutlar kundaklayıp bırakacağım. Yıldızlar öpecek göğün göğsünü Ay, akacak bembeyaz, gecenin içinde. Çatık kaşlı şehir, Sokak arasına sıkıştırdığı yalnızlığıma Ayıp şeyler söyleyecek belki Ve titreyerek son nefesini verecek aşk Bastırıp karanlık elini göğsümün üstüne |
sevilende çoğalır sevdiğiyle
ama sitemlere ve kıtgınlıklara rağmen keyifliydi