Adın Aklımda Yara İzi
Aynı masaya oturuyoruz seninle
Aynı masadan kalkıyoruz Yalnızlıklarımız değiyor birbirine Hüzünlerin biraz büyük benden Gözlerin iki kara duman, akıyor önüme Gece ikiye bölüyor kendini Şehir ikiye, Kuşlar ikiye bölüyor kanatlarını, Sözcük ikiye Üçe tamamlanıyoruz Yalnızlıkla birlikte Aynı yolculuklardan geçiyoruz konuşmadan Bekliyoruz ki sustukça düzelsin her şey kendiliğinden Olmuyor. Yaslayınca başımı göğsünün kubbesine Bulaşıyor esmerliğin Bir günah amberidir durur ve büyür kadınlığım Yalnızca ellerin değdiğinde Koyun koyuna uyuyoruz bak Başıboş gözlerin tenime kaçıncı yara, Aklıma çentik Gece uluyor dışarıda Uzuyor git gide kirpiklerin |
içten tebriklerimle...