YÂR sen buralardan gittin gideli,
Mecrasından taşan çaylara döndüm.!
Habersizce hicret ettin edeli,
Mecrasından taşan çaylara döndüm..!

Laf ile ,söz ile nasıl anlatsam.
Ne kadar zor imiş kime dinletsem.?
Kerem’in hayatı gibi sonlatsan,!
Mecrasından taşan çaylara döndüm.!

Soldu hep güllerim,kurudu bağım.
YÂR kurban olayım eridi yağım
Döndüm harabeye, yok solum sağım
Mecrasından taşan çaylara döndüm.

Ömrümde görmedim böyle bir darbe.
Sonunda yollarım sarıyor sarpa.
YÂR zehir’i sundu dayanmaz körpe,
Mecrasından taşan çaylara döndüm.!

Israrla duymadın gönül çağrımı.!
Görüpte sezmedin gönül ağrımı,
Oklarınla deldin dertli bağrımı.
Mecrasından taşan çaylara döndüm.!

Sözünle öldürdün,taşa ne gerek?
Nasıl dayanacak buna bu yürek.?
Gel kaz mezarımı hem de gülerek
Mecrasından taşan çaylara döndüm.!

DURAK’ım geçer mi gül yüzlü yardan.?
İnan ki bunları yazmışım har’dan
Yeniden başlasın kaldığı yerden,
Mecrasından taşan çaylara döndüm.!

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ..