değmebir nisan yağmuruyla ıslanmıştı içim çamuruyla sıvanmıştı yüzüm bundandır aynalara küskünlüğüm... o gün bir gökgürültüsü yerleşti ruhuma ve hangi göze değse çaktı hışımla ta ki aralık’ta bir aralık dokuncaya kadar aşka... korku bulutları kaplayınca ufkumu gözlerim nisan baktı... poyraz esti kelimelerim onu ellerimle sellere verdim (şimşekler bu kez yüreğime çakmıştı ve o pişmanlıktan geriye içimde / hiç dinmeyen yağmurlar kalmıştı...) -işte o zaman bu zaman kelimeleri de katık edip yalnızlığıma harf harf ağladım- ... sen gülünce değişti iklimim gözlerin doğunca yeşerdi tüm çiçeklerim sana hiç söylemedim ama ben ilkbaharı ilk sende bildim ki senden önce / düşlerimde bile en fazla yağmuru biraz ara vermiş sonbaharlar özlerdim -yerleşik hüznüme hazandan ötesi düş bile değildi anlayacağın- ... zordu elbet hiç yaşamadığım bir iklime alışmak yüzümde nisan izleri sende kendime bakmak... gide gide kaldım yanında sen ise gidiyordun kaldıkça ispat istiyordun aşka... kelimelerim yitmişti kalakalmıştım tanımadığım bir bahar ıssızlığında her an uçuverecek bir kuş gibiydin ürkek ve kararsız kımıldamadan durdum hep yamacında tek bir hamlem olmadı bildik oyunlarla kendimi dayatmadım seni benim yapmadım bundan büyük ispat olur mu pencereyi ardına kadar açıp seni özgür bıraktım ya ... şimdi/ hala uzaksam yanında özgürce gelip konmadığın içindir omzuma seni sensiz yaşamaya alıştım da bakmıyorsam artık gözlerine telaşla kaçırıp hiç bakmıyorsam küskünlüğümden yahut senden gitmişliğimden değil ağustos bakışını saklamıştım gözlerimde onunla ısınıyorum/ sözlerinle üşüdüğümde... değme güneşime |
onunla ısınıyorum/ sözlerinle üşüdüğümde...
değme güneşime
NE GÜZEL BİR UMUT FİNALİ OLMUŞ ŞAİR DOST.
YÜREĞİNİZE,
EMEĞİNİZE SAĞLIK....