eh be şairim neyleyim
ne ki benimle derdin
emret nasıl yazayım istersin

mesela
mevsimsiz yağmurlar yağsa yarınlarıma
anıların kesif kokusu dolsa odama
kanatları ıslak martılar
çinko damlarımı gagalasa çığlık çığlığa

-o ara evimi su bassa
sövsem altyapıya-

ya da
gülkurusu akşamlarda
ılık bir meltem dolansa saçlarıma
varsam sessiz kıyılara
yakamoz toplasam bolca

-ev ahalisi yakamozla doymam
ekmek isterim dese
ben de ağız dolusu sövsem işsizliğe-

ne ki seni mi kırayım
olmadı hüznümle yakarım aynaları
erimiş sırlarını sürme diye çekerim
aklıma bir iki ayarla
lalelerin büyüsüne kapılır
ektiren lalelere
nedimce methiyeler de düzerim

hatta yıldızları merdiven yapıp aya çıkarım
dilimlediğim düşlerimi şaraba yatırıp
güneşte ızgara bile yaparım...

mevsim imgelerinden bir salatayla
ortaya çilingir sofrası kurar
damıttığım yalnızlığımla ufak ufak demlenip
yalan mavi yerkürenizi seyre dalarım...

olmazsa bakışıma açı olsun diye
amuda kalkar öyle bakarım

seni mi kıracağım
maksat sanat kazansın

diyeceğim amma

varsın sanat
benden evvel kazandıklarına saysın
hem benim gibi bir kaybı kazanıp ne yapsın
varsın entelim zaten anlatmadığım bir şeyi
anlamış gibi yapmasın

ben aklıma ziyanım
yok kimseye zararım

şu çivisini kafamla çaktığımın dünyasında
yok mudur
alnımı sildiğim peçeteye karalayacak
bir çift kelam hakkım