Asiri milliyetcilik iki Almanya nin birlesmesinsinden sonra cok simarmisti.Almanya o güne kadar insan haklari sampiyonu geciniyordu.Yedi aylik bebege bile vize uygulayan Almanya yi bakan gözler görmüyordu.Taa ki, Solingen de üc Türk ün yakilarak öldürülmesine kadar.Ben yaklasik 1960 dan iti baren üc milyonluk bu göcmen kitlesinin sorunlarina bu siirimle sadece birazcik degindim.Saygilarimla.

Ben bir yaban gülüyüm,
Taa uzaklardan.
Elli yıllık misafirim
imarında , mimarında
Elli elim var.
Elim, elin olsun,
Gözümse gözün.
Uzak durma, sar beni.
Ayın yok, güneşin yok
Karanlıkta görmezsin.
Odun gibi, çira gibi
Yak beni.
Ben bir Solingen im,
Solingen bir ben.
Utanmada;
Gör beni,

Bende bilmem
Neciyim, ben neyim.
Türkiye de alamancı
Almanya da yabancı
Ben tarifsiz bir seyim.
Elim var, gözüm var,
Yaşıyorum amma
Soranim yok , oyum yok.
Kimsesiz bir kimseyim.
Ben ne olsam,
Neci olsam neci ?
Ay karanlık.
Ben vatansız bir zenci.

Savunamam kendimi,
Gazetelerinde gün boyu
Milyon ,milyon suçum yazılırken.
Ben utanırım,
Gün utanır,
Sen utanmazsın.
Hasretime vize varken.
Korkarım tut ellerimden,
Değil Almanya,değil Türkiye
Sana dünya bile darken.
Suçluyum suçum var.
Seviyorum sevdam var.
Sen sarısın , ben kara.
Bende, kara sevdan var.

Sen büyük,
Sen çok büyük,
Sen en büyük.
Almanya...
Bense hep yük,
Yüzlerce, binlerce yük,
Büsbütün yük,
Anadolu...
Sen insan hakları şampiyonu,
Sen baris elçisi.
Bense seçim zamanlarının,
Günah keçisi.
Bin yaram var,
İçerimde bin sızı.
Medeniyetime,
Medeniyetin erişemez amma,
Göcmenim,
Benim adım kırmızı.


22.03.08 Mönchengladbach[