Saçlarında Unuttuğum İlkyaz Mevsimi

sen ki
en güzel gerekçesi
birdenbireliğimin uzun zamanlı
yaşamak ve ölmek gibi

serin bir saat üçsün de
şimdi
ah ah ah
koynumda gözlerin
bir açıp bir kapanıyor
ömrümün yokluğunla uyumlu süreçleri

ağlıyor bak su
gel kurtar çöllerimi
seraplarımda ellerini yıka
ağlayan yanımla ırgalan
biliyorsun
yakın değiliz hiçbir kente
şefkatimle ört üzerini
anılarımızla oyalan
sustur kent yorgunu ötekileşmelerimizi
sığışalım birbirimizleşmeye
olmaz mı olmazım?

mahalli türkümsün
balkon izlenceli
heveslenme hiçbir kurak kışa
ve yanından ayırma
saçlarında unuttuğum
ilkyaz mevsimi tonlarını
başını yasladığın korku dolu geleceğin
kırılmasın umutları

’bense yağmur tecrübeliyim
tarihi ve yeri bilinmez iklimler çizdim adres defterime
çok şey beklemedim ağaçlardan
ağaçlar sokağıydı sığırcıkların
kıyamadım
yavru ağzı gülüşüne seni aramamın’

çok ilginç ama ben demeden
yollar ayağıma geldi mor ve bozuk
leb demeden ağladı su
ağlıyor musun?
acı n’olur endişelerime
sana bakmasam gözlerim kovuyor
koyu kahve mavilerimi
biliyorum bu benim seçimim
yeşilimdeki kirli gidişlerinin art ardalığıyla
sıkılıyorum
şair olsam en azından
yüreğimi uzatırdım sözcüklerin sesiyle dudağına
ayaklarının götürmediği
o koca gövdeli hiç anımsanmamışlığı
öper miydin? ...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


yağmuru izleyen çocuklar gibi

şiirlerimle

ve

şiirlerimde

bekliyorum...