Düş Nöbeti
Düş Nöbeti
bana sadece ikimizin bildiği şarkılar söyle sana acılarımla eşlik edeyim ruhum boydanboya portakal çiçeği kokulu nefesinle sevişsin beni o anki halimle değil anılarımla ve geleceğimle al içine düşlerinin beni yarınımla ve dününmle yarımımla ve tümümle al herşeyimle senin olmalıyım uzağımla ve yakınımla gülümle ve taflanımla bana sadece ikimizin bildiği bir şarkı söyle içinde hiçbir ayrılık olmasın sana son ümidimle eşlik edeyim yanağımda gitmelerin küllensin söylediğin şarkı olsun ömrümün özeti sesinin ulaştığı yere kadar çizilsin haritası mutluluğumun herşeyimle senin olmalıyım bir sensizliğimle değil hatta sen de sensiz kalmamalısın ben senin yerine ona da katlanırım son ümidin ümitsizliğine su başlarında konakladım ümidin resmine kavuşmak tutkusuyla kararmış hasta yosunları karıştırdım alçak gönüllü kirli kıyılara vurmuş atıklarda aradım ustasını utançlı bırakılmışlığın keklik kınası ayrılıkların çömezi değilim geçemiyorum senden dikenli elbisesisin düş nöbetlerimin parolam ayrılık sönmüş güneşli ve bekaretini kaybetmiş ölümlerimle ağıt renkli heykeller gibi dikilir önüme sür git esmerliği yalnızlığıma uyumlu uzayıp giden bu aranma yorgunu sokaklar zamansıza not: istanbul’u bıraktım küskün vapurlarıyla şairlerin zarif şehrini seçkin minareleriyle göğün kutsal kardeşini istanbul’u bıraktım anlamakta toydu acılarımı ümidin resmini yazıp çizmek için en yumuşak yerinden vurdum bir şehri bırakıp başka bir aleme göçmeyi sensizliğinden... Kağan İşçen |
şairlerin zarif şehrini
seçkin minareleriyle göğün kutsal kardeşini
istanbul’u bıraktım anlamakta toydu acılarımı
ümidin resmini yazıp çizmek için
en yumuşak yerinden vurdum
bir şehri bırakıp başka bir aleme göçmeyi
sensizliğinden...
Alkışlarım güzelliği,
Yüreğimle.....