Platonik düş/üş/ler
betimsiz ve bitimsiz heyecanlara gebedir
bazen...










Gel deme
hüzünlü sesinle fısıldayarak
ıslak bir hasretle

Gelirsem
yanarız zülüflerimizden de
eskimiş bir hikaye kalır geriye
Kaybolur isimlerimiz
yüzü solan resimlerde

Prefabrik duygular bozar aşkı
şüphe ikliminde


Tenimden uzakta kal
ki acımasın canın
Bilirim dişleri keskindir
gün batımının

Uzak bir dalgadan öp denizin dudaklarını
derinleşen bakışınla
Yakamoz olup gel uyu göğsümde
Bahar kadar taze kalsın hep benim için
el sürülmemiş bedenin
ki bozulmasın bekareti
göz bebeklerinin



Uzak dur gözlerimden
Hasır altı edilmiş yalanlar
dolanmasın dudaklarında
Alışmışlığın silüeti yamanmasın gönlüne
Dilim ismini nağmesiz söylemesin
ki dikenlerimi kesip sarılayım gölgene

Her dakika saniye
fıtratı bozuktur yelkovanın
Girdabında
tozu dökülmesin ellerime
kanatlarının



Uzak dur ellerimden
Rutin şehvetlerde yanmasın gerdanın
ve gamzelerin öpülmemiş kalsın

Saçlarını yıka güney rüzgarlarında
Erken vakitlerde
güvercin ayağına bağla nemli kokusunu
Her teli koklanmamış kalsın
Aralarına uzanmasın parmaklarım
ki amel defterimize
ucuz günahlar yazılmasın

Teninin tuzunu sakla
Yangın rengi bir gecenin
isimsiz sabahında
meçhul bir buluşmaya



Uzak dur rengimden
Beyaz kirlenir düş/üş/lerin şafağında
Kirli beyaz izler kalır utanılan
kalp sızısında
ve bir kez dokununca bûse yanağına
zaman çalar tadını acımadan
Tılsımı biter




Uzakta kal/san da
ağladığında gözyaşların
yanağımdan süzülür
Kalbime saplanır kirpiklerin
ve yüzün aynada ben
solar giderim

Gece el ayak çekildiğinde
görünür yüzün ayın tuvalinde
ve yıldızlar
saçlarında sevişmekte

Gülümsediğinde
tutar burada gök kuşağı nefesini
Masal bozulmasın diye
ki kader kırıştırdığında yüzünü
ne sen kalır geride
ne de yokluğunda ben
Bir tek hasret yorgunu şiirler kalır
okuduğun kitabın sonunda
vurgun yemiş bedenleri
ve arka sayfa kefenleriyle


Cama vuran dal hırçınlığı
yüreğine uğradığında
ve saat bağ bozumunda halsiz
kör ebe olduğunda
Gözyaşlarında al soluğu
ya da anonim türkülerde

Demlensin sol yanın...





Bir gün... diyelim
Bir gün...
ki aşkımıza el sürmesin
ölüm...











Aşklar vardır... biter... el ele tutuşunca ...




Özgür SARAÇ/Râzı
10/07/2009