Zincirlerini kim taşıyacak şimdi ?




Sen bana
tâcının alında emeğim olduğunu söylemedin
İsmini sevmendeki payımı da
Yalnızlıktan korktuğun zamanki yoldaşlığımın
ne hissettirdiğini söylemedin
Sendeki anlamını da
Işıklar kesilip her yer dönüverdiğinde zindana
ve kalp atışın hızlandığında
elimin verdiği güveni söylemedin
İçindeki huzurunu da
ama benim korkmamam gerekliliğini
yükledin sırtıma

Sen bana
susadığında
kuruduğunda dudakların
dudaklarımdan aldığın ıslaklığın
tadını anlatmadın
Tenine dokunduğumda içinde kaybolduğun
duyguların
rengini söylemedin
ama bedenimi tedirginliğe boyadın
İhmal etmedin

Sen bana
sevdamın yüreğine çizdiği resmin
içeriğini anlatmadın
Güven içinde uyuman için
başucunda beklerken ben
sıcacık rüyalara daldın da
uyandığın da
rüyalarını da anlatmadın
ama kan çanağına dönmüş gözlerime
laf etmeyi unutmadın

Sen bana
dizlerime koyduğunda başını
ben saçlarına dokunup
sana yazdığım şiirleri mırıldanırken
hissettiklerini söylemedin
ama kalemi düşürmememi
söylemeyi görev bildin
Sen bana
sendeki beni söylemedin
Sende ne ifade ettiğimi de

Yaralarımı kendim sardım
geçmiş olsun demedin
Geçsin diye öpmedin...
Şimdi
varlığımdan çok uzaklardayım
senin için

Ve bir gün
herhangi bir rüzgar
fısıldarsa kulağına
nerede olduğumu
Sakın inanma
Ben yerimi
kimseye söylemedim...



Özgür SARAÇ/Râzı
İlk şiirlerden...