ARKANDA KALANsüzerim kendimi süzgecimden sererim önüme coğrafyamı Annem’in tembihleri çeker kulağımı kendini üstün gören Kırmızı’yı boyarım pastel renklerimle yön atlasım kendime nasihatlarım içimde yaşarım yaşadıklarımı gösteriş olmadı hiç merakım ilk alçak dallardır bende hedef onların da meyvesi aynı parlak / sedef uzanamadıklarımı yok saymam hiç varsın uzananlar alsınlar aynı ağaçda tad hep birdir nasılsa vardıkça uzaklaşan hedef değil midir hayat dediğin ! insan yüzünün arkasında bir meddahın perde gerisi hüznünü bir yılanın zehirli dilini unutma demişti Annem ! denizde oynaşan balıkların canlılığı bir ağın suya inişi kadardır geceyle örülecek zamanla derin bir uykuya geçişin yakınlığı bozulan çocuk oyunları kadardır atlasımda yarına endeksli işaretin yokluğu bundandır An’dır yaşadığın hayat An’dır geriye kalan yanlızca mevsimsiz uzak bir şarkı hoş bir sedâ’dır kalacak olan arkanda... Hâdiye Kaptan |