Adımı Sen Kaybettin...
Kız Kulesinde astım sevdamın rengini
eteklerinden Sen yoktun... Sen beyazda direttiğim rengimi kızıla boyadığında Avaz avaz "Geçti Dost Kervanı " şakıdığında kaybettin şarkımı Beni buğulu camlara yazdığında acımadan kısa ömrüme Satırlarımın saç rengine takılıp sonunu getirmediğinde kaybettin sevabımı Yüzüme bakarak bıçağı bilediğinde Ayaklarımdan da tutarak kaçmayayım diye Her daim düşen yüzüne dair gözlerimdeki soğuk duş etkisinde kaybettin yanımı Güllerime bakmayıp dikenlere devirdiğinde gönlünü baharın pastel kalemle sararttığında taze göğsünü kaybettin yazımı Kirli sulara yataklık eden mazgallara vurduğunda düşlerimi Suçlarında beni nârlara emanet ederek öldürdüğünde gülüşlerimi kaybettin canımı Yönün takılı kaldığında Firavunun kıblesinde Gömmeye başladığında nağmelerimi hor görüp de kaybettin sokağımı Gece yarısı balkonda ve elinde pahalı sigara hikayemizi de bitirdin ya nasılsa Bas artık beni kül tablasına... Özgür SARAÇ/Râzı |
Kimi zaman her tartığımız gram çıktı şairim uslandık
uslandık deli mavılerde eserken kırıldık savrulduk
beyazdı önce şiirlerimiz sevdasının kabuğuna kandıklarımız
siyahlara mülteci bırakmadan önce
ağıtlar yaktırdılar hesapsızca bir hevese şairim belkıde....
yüreğiniz var olsun emi
sevgiyle kalın...............................