/BU ŞİİR TAMAMEN KURGUDUR/


Cananım !

Gönlümün anahtarını
avucuna bıraktığım
İsmini özlem koyup
her saniye soluduğumsun

Gözyaşlarımı motif yaptım
başörtüne
Rüzgar oldum utangaç
saçlarını kokladım
Kaşlarının
her telinde dolaştım
Gül oldum dokundum ellerine
dikenlerimi batırdım da kendime
Yelkenli oldum hercai
gözlerinde kayboldum
pusulayı dert etmeden

Cananım !

Gönlümdeki başakları
nefesiyle sallayanımsın...

Dilimde prangalanmış
nazlı şarkım
Tebessümüne can verdiğim
Bana yüreğini çok görme

Baharımın narin kelebeği !
Üşümüş bir çiğ tanesi olup
avuçlarına düşersem
affet cesaretimi
Senden uzakta
ıssız bir sokağın
hayalleri yutan mazgalında
kaybolmak endişesi
cesaretimin sebebi

Cananım !

Sana
gurbet iklimlerinden
hayaller getirdim
yalansız
Masal ülkesinde
Zümrüd-ü Anka’dan aldım
Ama sen
cümleleri yüreğime dokunduğunda
sarhoşvârî yalpalatıp
rotamı kaybettirensin
ben satırlardan
pırlantalar dizip
boynuna takmak isterken

Nefsine kanma

Cananım !

Gamzelerine sarıldığım
İzin ver
gecelerine yıldız doldurayım
Sen !
"Bereket Yüklü Bulutum"
"Havva’nın Nadide Soyu"
göğsüme yatar mısın bir ömür boyu ?



Özgür SARAÇ/Râzı