Buzlu Camın Arkasından Bir Portre
Buzlu camın arkasında duran
erişilmesi zor slüet! Paylaşımsızlıkların, yüreğini yaktığı esmerlik yapışmış tenine. Yüzün gözün sırıl sıklam hüzün... Annenden kalan hatıradır katmerlenip çenene konan. Yaşamın yükünden beli bükülen kaşların ağırlaşıp düşmüş şakaklarına. Umutların gibi seyrelen sakallarından acı kanlar damlamış Melankolik duvarların eşlik ettiği mor bedenine. Gözlerin, sağ yanında ki yeşil asmadan devşirilen yeniliklerle zamanın en ince yerine astığın pencereden dışarı doğru salınmış. Sen mi yaşamayı bırakmışsın? Yaşam mı seni bırakmış? |
Yaşam mı seni bırakmış?"
Finalinde çok güzel bir soru hayata dair...Çok beğenerek okudum. Bu kalem bu engin yürekte şiir ışıkları görüyorum...Başarılar ve şiirle kalın
Tebriklerim çok
Sevgimdesin