Karanlık suratlarıyla geceler
balyoz gibi iner beynime
sanki kıyamet kopmuş
atılmışım cehenneme
Ooof ! çıkıyor ağzımdan
derin nefeslerimin nakaratı
İçtiğim sigaraların sayısı
yüz kızartıcı...

Ben acısam halime
acımıyor ki zaman
Nasıl kalkar bu moloz
bulamıyorum derman

Burası sürgün yeri
ve bitmiyor işleri
İstirahat vakitlerinde
tekerlekli sandalye düşleri

Tüm hareketlerime sinmiş
bir isteksizlik
tahrip tanelerinden devşirilmiş
bir koku
Fark edilmez zannedilen
ama aşikar sığınaklar
düzensiz ve kirliler
Bulanık suda
oltaya takılmış balık
Benim gibi...

Kaçamak bakış benzeri
bir gelip bir gitmeler
senin gibi...

Camları sarmış
sarmaşıktan
kalın siyah perdeler
Bakanlar için -görenler değil-
karanlığın merkezinden
karma karışık resimler

Unuttuğumuz zaman
unutulması gerekenleri
nefes almayı hatırlıyoruz
Şen ama melankoli tabiatlı
kahkahalar atıyoruz
Kambur sırtımızda
yapışkan yükler

Hayat yaşanıyor işte
bata çıka
biraz da hoyrat
belki biraz da gül kokusu
ama çokça diken kabusu...

İnanmak zor
inanamamak kadar
Yapılacak daha ne var
ve dayanacak ?
Saatler uzanmış şekerlemede
birazdan cellat elini yıkayacak...

Arkamızda sadece
üç kuruşluk
anılarımız kalacak
Onlar da
zaman uyandığında
keyifle yakılacak...

Dedim ya
burası sürgün yeri
ve bitmiyor işleri
İstirahat vakitlerinde
tekerlekli sandalye düşleri...



Özgür SARAÇ/Râzı
İlk şiirlerden...