diğerleriyle aynı masada
sanki başbaşa dertleşiyorduk
hatta rakımıza meze ediyorduk hayalleri
sadece bana anlatırdın
kıvırcık saçlarından süzülen kırmızı karanlık
yanağındaki gölgeyi büyütürmüş leylanın
sadece bana anlatırdın
hani şu bıyıkları ayranda ıslanmayan
aynaların yüzünü tanıyamadığı
sağ elinin kilidi açılan nacizane şair

sadece bana anlatırdın
bir de kaptan a
vapurun camlarındaki hüzünlü buğuda
onu görür gibi
başında kasketi içinde kasveti
her yerde onu görüyorum
sanki odamdaki aynamda unutmuş yüzünü
hayal aynamdaki güneşin batışını seyreder gibi
10 ekim de unutamadığım gazete manşeti
kaptan a veda
yapraklar düşmeden mevsim değişti sanki
biz hep 10 ekim i yaşadık bilmiyorsun
abbas bu kez omuzlarda yolcusun
gözyaşlarımız yağmurun olsun
biz sana mecburuz sen yoksun . . .