BİR TUTAM YALNIZLIK
her zaman buluştuğumuz yerde
ayın ışığını toz halinde üzerimize savurduğu yerdeyim martıların ufukta düğümlenmesini seyrederken gecenin bu karanlığında hatıralarımız şurup gibi damlayıp parmaklarımdan basıp geçtiğin toprakta bir kaç dize oluşturdu senin için sıkıca tutuyorum kendimi sensiz şehre karışmamak için seni bulabilsem yeniden tutabilsem ellerini okuduğum bir kitaba yeniden başlamak gibi sana dökebilsem içimi gözlerim uzaklarda seni ararken her yıldız kayışında bir kere daha anlıyorum sensiz yalnız biçare kaldığımı unutmak için sürekli seni hatırlıyorum unutamıyorum unutamıyorum her gece sen diye hayalinle konuşuyorum her kelime bir kere daha hatırlatıyor bana inan seni çok özlüyorum kısa bir şiir yazmak isterken gözlerine sen kanatlanıp uzaklara gidiyorsun hemde çok uzaklara geçmiş üzerine gelecek kurmaya çalışmak kahrediyor beni mahvediyor sen yanımda olmadığın için değil yalnızlığımı sana anlatamadığım için yalnızım ölüm gemisine yaşamak umuduyla binmek gibi sensizliğe yalnızlığa alışmaya çalışıyorum bunun için yalnız mısralar okuyorum kaptan dan ama unutamıyorum unutamıyorum |
Okudukça kaptan dan şiirleri...
Ancak yüreğindeki yaran azar...
Bu yaraları açanlar hakikaten bu kadar sevilmeye layıklarmı?...
Böylesi yok sayışları kabullenip, ardı sıra bunca göz yaşı dökmek, saçmalık açıkcası...
Eğer sevmiş ve gerçekten sevilmişseniz, Yani Hakkın huzurunda kavli karar tamsa..
İnşallah bulur ve kavuşursunuz...
Selamlar
Meryem Zemerot