bir kaç bulut arasında güneş ve seni çizdim pencereme
her yeni güne seninle başlamak için
gülüşünü damla damla gözlerimden silen
bu sabah dökülen son yağmura karışta gel

herkesten sakladığım bir şey var
sürekli yerini değiştiriyorum artık birileri bulsun diye
yıllardır sende çözemediğim bir şeyler var
hasret nehirlerimin döküldüğü denizleri kurutta gel

düşüncelere gömülü bir ağaç gibiyim gövdemde ismin yazılı
seni gördüğüm ilk sokakta adını duyduğum şarkılarda
baktığım her yerde resmin kazılı
bakamadığım yerlerden vazgeçte gel

beyaz şehirlerin karanlık güzeli
ne zaman susasam senin çölünde buluyorum kendimi
sevdalı bir şiir yağmurunun ardından ıslanan kirpiklerimi
ve gittiğin günden beri yağan yağmuru dindirde gel

başını yastığa koyar koymaz uyuyamadın hiç biliyorum
sen gittikten sonra bende ulaşamadım sabahlara
insaf etmiyor gece seni gizliyor ardında
karanlıkta yaşanmıyor artık ay ı ışığından tutta gel

yazdığım şiirlerde arıyorsam eski günleri
seni sensiz yaşamayı bir de bana sor
bakıp bakıp dertlendiğim derin bir iç çektiğim sayfaları
kalem ve kağıt arasında buluşan anılarımızı yaşatmak için gel

bugünde güneş acımasızca terkediyor bu şehri
bu akşam son çiviyide çaktım sensizliğe
sensiz bir günümü yaşayamam derken
nasılda geçiyor yıllar zaman insaf etmiyor gel

sensiz çekilmiyor ki hayat
sende beni benim gibi duvarlara anlat
artık her tabutu ben diye gömüyorum toprağa
üstüme üstüme gelen duvarları durdur artık gül yüzünü al da gel

bırakırdın ellerini avuçlarıma sakin bir denizin kıyısında
hatırladıkça yaşlar görünür resimlerini astığım duvarın çatlaklarında
sensiz uyanıyorum en günahkar sevişmelerin sabahında
damla damla içine düştüğüm kadehini içte gel

olurda bir gün geri dönmek istersen eğer
beni bu şehirde değil kendinde ara
üzerinde dolaşsa bile kara bulut
bugün hasret mevsiminin son günü bütün dertlerini unutta gel

geleceğin yoldan geri dönme / geri döneceğin yoldan gelme