içsel bir konuşmanın bir yandan kendi derinlerine kök salarken bir yandan da şiire nasıl dal verdiğini görmek mi istiyorsunuz, bir sancıyı bir umuda nasıl ekleyebiliriz ve yol almayı düşünmek değil de nasıl yol olabiliriz demek mi istiyorsunuz... işte kapılarını bütün aydınlığa sonuna kadar açmış bir şiir ve içinde doyasıya ışık, doyasıya umut ve biz.... bence her şeye bir şiirden başlayabilirsiniz.....

-mükemmel bir şiirdi, kutluyor, saygılar sunuyorum..

Bir varoluşu, bir aşkın varoluşsal sancısını şiir yoluyla anlatan şiirlere hep rastlamışızdır.. Kimi zaman o şiirlerle sevinçler, kimi zaman da kederler yaşamışız; bölüşmüşüzdür..
Bu şiirde aynı şeyi görmekle beraber şiirn dikkatimi çeken başka bir yanı var. Poetik bir deneme yanılma, ya da deneme öğrenme yolundan hareketle yazılmış bir şiir gibi.. Aşkla, acıyla sınanan bir insanın şiiri de aşk ve dolayısıyla aşktan mütevellid acıyla sınaması.. Şairin şiire başlarken ki tutumunu, şiirin sonuna kadar sürdürmesi de ayrıca başarı.. Yani hem kendi varlığını, hem diğer varlığı hem de dünyadaki bütün varlıkları şiirde buluşturan, hayattan aldığı, sevgiden aldığı deneyimin disiplini ile buluşturan bir şairin şiiri..
Benim şiire yeniden iltica edip, böyle şiirden uzak sözler sarfediyor oluşum bile şiirin kendi başarısıdır.

Fiziki ve metafizik varlıkların aynı şiirde güçlü bir harmoni oluşturması az rastlanan bir durumdur. Belki de ben fazla şiir okuyamadığımdan rastlamıyorumdur.

Sözü uzatıp, aşk dilsel sınamalarımızdan geçmedikçe bizde değildir dışarıda, ötelerde, en uzaklarda içine doğduğumuz ötekinin anlamındadır. Ötekinin arzusunu arzulayan olmak, şair için yeterli bir duruş değil diyerek konuya açılım kazandırmak isterim ancak böyleis durumlarda şiirden her zaman uzaklaşmışımdır. Yine de şiiri ikinci okuyuşumda kendisini narsist bir eda ile sunan bir şaire rastladığımı söylemek isterim, hem narsist hem de kendisini inkar etmeden, etrafındaki nesnleri, içindeki düşünceleri inkar etmeden .. Şairi beni merkeze aldığı halde, kendi ben'inin merkezine düşmeden, duygusal dönüşümünü başarıyla tamamlamış. Burada, şair kelimesi kullanıyor oluşum, sanırım adettendir, yoksa bu şiiri yazanın duygularından söz ettiğimi, 'öteki'nin duygularına atfen söylediğimi ifade etmek isterim..
Yani 'bir ben vardır benden içerü' İşte ben o içeridekinin sesi olarak okuyorum her şiiri.. Ve bu şiirde gerçekten bir iç ben'in, bir iç sesin tınısıdır..

Daha çok yazmak isterdim ama zaman u mekan..

Başarılar şair..