Üzülme artık,
Rüyana girmem.
Hatta aklına da düşmem,
Senden sevgini dilemem.
Bir süre sonra hatırlar mısın beni?
Onu dahi bilemem.
Sorarsan eğer kalbimden ne kaldı diye?
Sadece suskun bir boşluk derim..
Ne Sitemim var Sana,
Ne de Beklediğim bir cevabın.
Demem o ki üzülme.
Aşıkların vadesi dolunca değil !
Ümidi kaybolunca ölürler..
Ben de ümidi eski bir kitap arasında unuttum.
Adını rüzgara söyledim,
Sana gelmesin diye ,
Şimdi Kim bilir kimlerin muhabbetinde siliniyor izimiz.
Çok kez uğraştım bazı şeylerin düzelmesi için,
Bilmiyorum hangi büyük günahı işledim veya işledin de,
Bir türlü iki yakamız bir araya gelmedi .
Ben gör diye her karanlığına mum olurken ,
Sen sürekli üfleyip söndürdün.
Görmek mi  istemedin ?
Yoksa görüyordun da !
Gördüğünü benim fark etmemi mi istemedin.
Artık bende pes ettim,
Zira boş tenekeye istediğin kadar vur,
Sadece duyduğun boş bir ses..
Gösterdiklerime kör,
Söylediklerime sağır,
Sorduklarıma dilsiz oldun hep..
Artık özgürsün..
Yeteri kadar üzüldüm
Yine de sen üzülme demek istiyorum ,
Zaten üzüleceğini sanmıyorum..
Sen Unutsan da !
Ben çoktan unutur gibi yapmışımdır.
Zaten kırılan yerlerime dokunmam artık,
Uğramam kentine sokağına
Sen hayatına devam ederken hissiz!!
Bir yabancı gibi geçerim kalbinden ,
Sessiz ve izsiz...

Kadir TURGUT