dua-ipek-ölüm
ne zaman bıraktık duaları
yoksa dualar mı bıraktı bizi metalden giysiler giydik küstürdük ipeği küçük bir sahil kıyıcığı gibi kaldı ince değerler usul usul yaklaşıp küçük adımlarla giden bozuk para gibi harcandı ne zaman bu kadar ucuzladı çehresi ölümün ve ne zaman çoğaldı bu kadar ölüm kusan silahlar kardeş kardeşin yabancısı insan insanı ilk kez görüyormuş gibi ürkek ’’çıkar ‘’ uzun çizmeler giymiş almış eline bir kamçı kölelerini kamçılıyor –dökülürken salyaları- ne zaman bu kadar ön saflarda yer aldı ‘’ bencillik’’ nerde kaldı ’’ paylaşımcılık’’ nerede bir tas çorbayı komşusunda gezdiren eller sokaktaki gölgesinden bile korkar oldu ademler nerde kaybettik kendimizi sahi biz kimdik gönül gençyılmaz istanbul |