uzakŞiirin hikayesini görmek için tıklayın uzak kaldın hep bir adım yalnızlığa
kurumuş bir zaman bu nesleler
biri kırık iki dökük içine çeken bir samimiyet iri aldanış kimi yüksekte uçan mavi çığlık hepsi kalın bir sabah sesinde günü sokak ayrılık bin gecede bir günah akar yağmurlu umut fısıldar insanın yüreğine hadi koş göllerde bir son baharın sesine kurumuş bir yaprak mevsim kırık rüzgara inat yeni bir fidan ezgi kıpırtısız ve kenarları ince aklın rüyalara çarpan unutkanlık ve tutabildiğin tek şey içinde gülen saflık aynalarda sade bir iz içinde ise gittiğin ton hep eksiz ruhundaki gece üşür bulutların teninde ise hep o dokunuş unutmaz dudak kenarın ensende ise hep o ince sese unutmak mümkün değil elbette ama değer ellerindeki neşeye o dokunmuş bu hikayenin tek tek sınırlarını bilmeden yarımlık... uzak kaldın hep bir adım yalnızlığa |
bazen de uzaktaki...
.....
dizelerin güzel hüznüne böyle eşlik etmek istedim ben de...
selam ile...