Senin adın zulüm, yüreğin taş mı?
Bakışların soğuk, yakan bir kış mı?
Her sözün bir hançer, her adımın yara,
Zalim, vicdanın nerede? Kaldı mı bir ara?

Yıktığın gönüller, dökülen gözyaşları,
Senin eserin hepsi, kanayan yaraları.
Hangi duvar örer seni kendi vicdanına?
Hangi gece karanlık, susar senin adına?

Zalim, aynaya bak, ne görüyorsun?
Bir insan mı orada, yoksa bir boşluğun?
Sevgiye hasret mi, yoksa nefrete tutsak?
Zalim, bu dünyaya yük olma daha fazla sakın.

Unutma, her zalim yüreğin bir hesabı var,
Her kışın ardında bir bahar, bir diyar.
Zulmün gölgesi kalkar bir gün elbet,
Adalet gelir, doğrular tekrar yükselir nihayet.

Ama sen, zalim, ne kalır geriye senden?
Bir iz mi, bir acı mı, yoksa bir hiçe denk?
Zulmün adını sildikçe bu dünya yeniden,
İnsanlık doğacak yine, sevgiyle tertemiz