dış

bir kedi
sabahın beraklığında ayağıma dolanır
tutuk ve dalgın gözlerinden
bir şey düşer
küçük algılarım unutmuş onunda
üşüdüğü duygu gecenin zoru



çigerinden bir kenar kırıp uzatırsın
ellerinin temizliği büyür hislerinde
tatlı bir ilk bahar gibi keyif ve lezzet
onun günü susamış tüy yumağı



bir kaç kulaç uzar gölgem bakar durur akşam dertleşiriz der gibi
menfi bir karar gibi anlaşırız
hani ben narkördün derim ıçimden




yol denizin bütünlüğüne kapılan
bir puslu renkli martı telaşına denk
gelir
sıfatı şahanelerim üzgün bir öğüttüm
bıyıklı minnak akşama misafirdi




martının sesi ayrılığın gecesi gibi geldi
hep sonradan gelirmiş hüznün saati
oda derin bir ışırık aldı badi parmağımın sol at kuytusundan


simit yerine sevgi yedirselerdi acımazdı
havanın soğukluğunda gezmezdim fırıncıları
güldü kaderim gökyüzü kanatsız neşesiz dedi bir balığın mercan gözleri




burası dedi izmarit rüyanın ta orta doğusu
güneş bile gece batmaz sarayı
rüzgar bile ünlem atar kefal bol olunca
dalgaların arasından gör seninkine baktım


dalgın saçlı ve iyi kalpli bir gün batımı
o
hani her gün onun bittiği yerde doğuyordun ya azcık içine gülerdin yalnızlığın yağmur gibi gözlerini
ısırırdı