saklı bahçe

aklının gerisinde duran
o tuhaf ve derin yansıma
bazen ilginç bir sesle titretirmi anı





yokluğun merdivenlerini çıkan
gölgesiz ruhunun kekremsi yanı mı
her gün dirilip kan ve kemik olup yine


ateşle yanıp küle evrilen hangi gün
battığını sağdece kulakların mı duydu
oysaki diri gergin bekleyen göz değil miydi



hıçkırıklar içinde binlerce yıllık karanlıkta saklanan o görsel
aynada ters bir kalp gibi atan şey


senin
hangi amaç sustura bilirdi
boş boş yaşamak mı hiç bir şey mi



oysa
kabız bir düş kıpırtısız ve sakince
sekil almalıydı



değdiği yer değiştirmiyor ne yazık ki canlıdan çok eşya gibi değer gören bişeyde değildi




yüzünü çizen o kör kursun hayattı
bir daha geri gelemeyen özneler gibi
asında insan korkunca düşler




buz gibi soğukta
bir kuş dalında donar
ama asla kendine acımaz