KADERİMİN OYUNU
Kaybolmuşken karanlıkta,
Kurak çöllere dönen yüreğimde, Bir sevda doğar, her şeye inat. Sahipsiz, kimsesiz, adı olmayan. Ayağa kalktığı ilk anda. Tutar kaderin eteklerinden. Habersiz onun oyunlarından, Gülecekken ağlatır, Ağlarken mendili saklar. Nefes alamaz hale gelene kadar. Gönül kuşu isyanda, Dayanamaz bu cezaya. Uçmak ister dünyadan uzağa. Bileklerinde prangalar, Yapışmış olmazlarla. Gökyüzünün mavisi haram ona. Gecenin koynundaki kuzey yıldızı da. Yerinde sayar . Kanatlarında koca bir hiç, Beyhude çırpar durur. Soğuk, acılı bir hülyadan uyanarak. Ne kadar çok istese de, kurtulmayı, Feleğin çemberi başında döner. Haresi ateşten bir kızıllık. Yandıkça kaybolur hiçliğe uzanarak . |