NEFESİMDEKİ ÇIĞLIK
Göğsümdeki labirentlerde kayboldum.
Hiçlik kapatmış kapıları. Arza bakarım, acının nöbetinde. Nefesime karışır, yüreğimdeki korku. Karanlığın çığlığında. Söyleyemediklerimin ağırlığı dilimin ucunda. Kusuyorum herşeyi, kaybetmek pahasına. Temizleniyor kalbim. Kırlangıcın kanadından tutup, Gökyüzüne yükseliyorum. Ne kadar yol alsamda, Yalnızlığıma uçuyorum. Yavaş yavaş tükenirken ruhum, Hicran Vadisi’nin ortasındayım. Çağlayan sesindeki çığlıkla irkiliyorum. Hayal girdabı savuruyor, aciz bedenimi. Boğulurken, bakıyorum son defa, Huzur veren dalgalara. Yüzüme çarpa çarpa zaman, Kıyıya vuruyorum. Bezgin bir halde, Kaybettiklerime ağlayarak uzaktan. |