şimdi sen, belki yan yana gelirler diye
gölgene barikatlar kurup
okşamayayım diye saçlarına tel çit çektin ya


ben bir yüz görümlüğü görebilmek için seni
cehennemlere sınarken kendimi
gelmeyim diye rüyalarına bile mayın döşedin ya


de hele…
sana gidemezse, kime gider yol yorgunu ayaklarım
sen böyle gölgeni bile köşe bucak saklayıp
dudaklarına akrep zehri sürersen
kimin gölgesine sarılır kırk yerinden kırık kollarım
kimi öper sana mühürlü dudaklarım


sen kabullenmedikten sonra
hangi çöl kabullenir bütün serinliği sende kalmış
bu metruk vahayı
hangi dağ göğsüne basar
senden başkasına akmayan bu yetim çeşmeyi


ah dilsiz gecelerimin esmer klarneti
ben sana ait bütün suçları üstlenip
senin yatacağın her musallaya yatarken
hangi karakol sorguya çeker
hangi mahkeme kırar kalemimi


ben sevdanı yağlı urgan gibi boynuma asıp
çatılmış her darağacına gönüllü çıkarken
de hele…
hangi cellat tekmeler taburemi