Şehirler ağladıÇekildi pim Vuruldu gökkuşağı Parçalandı Öldü renkler nefes bitti Cümlelere sığmıyor Dilsizliğin sesleri Ağır yaralı zaman Yaprak aralarında kanat çırpışları Umutsuzdu bakışları Başlamadan biten yolculuğun hikayesi boğuldu sessizlikte Kaldığı yerden esmeye devam edecek rüzgar Onlar cehennemi yaşayacak Yaşattıkları kadar yanacaklar durmaksızın Şehirler ağladı gidişine Duyuyorsun değil mi küçük kız Senin sessiz çığlıkların ölümün ayak izlerini giydirdi bir canavara Boynunda tasması olmayan Vicdanı çürümüş İnsanlığı senden önce ölmüş Kimliksiz kanamalı düşlerin içinde Alfabeye sığmayan acılardan geçerken Oyun yorgunu ayaklarına serildi çocukluğun Gözlerinin feri söndüğünde Ruhunun sesini sakla yüreğinde Sana uzanan eller Yara olup kanasın adın her anıldığında Meryem Ayan |
bu şiiri seçenle özür dileyerek
yazıyı seçen?
şiire saygı hep baki derken
yazıyı altarnatifleyenler...
dar bir dünyada dönüp duruyorsunuz, yazık " edebiyat" denilen yere.
cennete ihtiyacımı var Narin'in?
ve yani ihtiyaç hep katillerin !
eyvallah.