Senyokluğunda kelimelerin canı çekildi alfabedeki hiç bir harf yan yana gelip anlamlı bir cümle oluşturmadı sessizliğe büründü albümler renkleri soldu kağıtların mürekkebi bitti kalemlerin şarkılar sustu. cılız kalemim kasvetli ortamın içinde dolanıp dururken mızrak gibi saplanıp kaldı boşluğa içim acıdı Bir kez daha anladım sana ne kadar çok alışmışım Bir yanım yok gibi hissettim eksikliğini ve sensiz ne çok yarımmışım. sensizken önce gözlerimi yitirdim kimseye bakmadım bakamadım sana baktığım gibi içten üşüdü yüreğim yokluğunda sesimin tellerine takılan hasretini usulca yatırıp dizelerime dönmeni bekledim biliyor musun yaşanmışlık kokan sözlerini dinlemek ölüme bir adım kala bahşedilmiş yeni bir hayat gibi orada bekliyorum kendimi iyi hissettiğim ve bulduğum o yerde duy sesimi yokluğunu yaşamak aldığım nefesi verememek gibi Ö (z) lüyorum . Meryem Ayan |