öksürerek
bir yıldız daha kaydı
içindeki darağacından kuşlar fırlatarak

ıssızlık bile çekip gitti yerinden
belli ki bir şafak vakti gibi
açılmayı bekleyecek gözlerin hayata

perdeler teveccüh buyurdu
örümcekler teni kırışık bir sığınakta
dantel dantel ağlar doğurdu
sıkıca sarıyor yanılgıların enkazını
belli ki gamzenin çukurlarını
yarım kalmış bir tebessüm dolduracak


gerek kalmaz belki de
gecenin incisi gibi yaşamaya
sessizlik bir iskelet gibi yapıştı
uykunun damağına
mevsimler soyunuk
mezarlıklar memnun
takvim yaprakları hayaller gibi uçuşur
belli ki yeni bir yaratıya
can yeleği olmayacak baharlar
her hüzün bir sonraki neşeyi
meydan okurcasına bekliyor olacak


şimdi hangi renk gönüllü gelir
hasarlı bir gemi gibi otursun karaya


hokka içinde kızıl deniz
divit ucunda iki ölü harf
yarıda kalmış bir kelimeyiz
yaralı bir üveyik bakışı gibi çaresiz
iki ölü kalp
sevinç desen tefeci
huzur desen bir heyula ezmesi
hangi limana sığınır da
sıcak bir sevgili gibi sarar yalnızlığını


kırların nefesinde üşüme var
kardelenler kadar narin
öksüz bir çocuğun havzası kadar serin
notalarından sökün edilmiş
görgülü seslerin paftası
her sözü bir kar tanesidir
arka fonda bir türkünün
her biri elinde bir notla gelir
pimi çekilmiş bulutlarla



yüzünde yorgunluğun binlerce kopyası
bir kitaptan yırtılmış sayfalar gibi
aslını kaybeden bir yamaçtan kopmuş da gelmiş
içinde bir şehir içinde bir sen
belli ki ikisi de birden gömülecek




_boran