’’Küle döndüysen,
yeniden güle dönmeyi bekle’’
(Mevlana)

yürek lamekan
yürek bir kanardağ
ha deyince kanar mı sandın
kanayınca yanar dağ


yürek bir pervane
uçmak ister de kanatları kırılır
hadi topla cesaretini
ne diye korkar ne diye tüy erersin ey kanat
hadi dokun
bilinene karış
yana yana hiç olmak
hiçliğin içinde var olmak değil midir dileğin
varlığın içinde dar


varlığından ne haber
varlığını nerede kaybettin
nerede arıyorsun ey sufi
aklını mı yitirdin
aklın mı seni yitirdi
ha deyince bulunur mu sandın
hiç düşünmez misin
canını Bir’e kül eden bahaneyi
sanma ki canın çekilirken
canın hiç düşünmez cananeyi


hadi seve seve yudumla peymâneyi
kifayet suda değil susuzluktadır ey sûfi


bu şaşkınlık
bu şaşılık sarhoşluktan mı gelir
deli misin
veli misin nesin
biri var mıdır içine yağanları
rahmetin mendiliyle silecek
kimse bilmez bu delilik nereli
nerden gelir nereye gider


hiç düşünmez misin ey sûfi
geceyle gündüzü evirip çevireni
evreni döndüren şahaneyi




_boran