Ağaçlar uçuyor derim ben herkese
Onlarda nasıl derler

Dalları ve yaprakları rüzgarda sallanıyor işte uçtuklarının kanıtı 🙂↕

Onlarda der ki ha bu yüzden rüzgar çıkınca ağaçlara koşuyorsun 🙂↔


Her şeye kalbimizle baktığımızda muazzam bir dünya yaratırız derim 🙂↕


Dünya zaten yorgunluktan değil insanların kalpleriyle ona bakmadıkları için üzgün



Bir salise ölüm de olabilir mucizede




Sevgiler
Kibarlık için minnettarım 🙂↔🍃🪽🌱🐳

Öncelikle değerli yorumunuz için teşekkür ederim, Şiirdeki karanlık i mgeleri ve umutsuzluğun çarpıcı ifadesi, belki de insanlığın içinde bulunduğu buhranı yansıtmak için bilinçli bir tercihti benim açımdan. Sİzin de yorumunuzda belirttiğiniz cehennemin tel örgüleri arasında sıkışıp kalmış ruhlarımızın, bu dünyada her gün yeniden doğup ölmesi, modern varoluşun en trajik paradokslarından biridir belki de. Bunun üzerine derin düşünmek gerekiyor.
Ama ne olursa olsun UMUT...
Umut yaşamın içinde, bazen incecik bir çizgide yürüyor olsa bile hep var bence. Belki kırılgan , belki geçici ama bir o kadar da vazgeçilemez . Belki de en büyük trajedimiz, bu umudu hala taşımaya devam etme inadı. Evet bu da derinlemesine incelenmeli. Çünkü belki de, varoluşumuzun absürd boyutları içinde, umut etmeye devam etmek, hayatın döngüsel acılarına karşı geliştirdiğimiz en insani savunma mekanizmasıdır. Belki bizi diri tutan , ya da belki de uyuşturan bir i mgedir ,UMUT. İşte ben de tam onun için gri tonda başlayan şiirimi maviyle , ebemkuşağının yedi rengiyle bitirdim. Umut dediğimiz şey ,ha deyince sökülüp atılamıyor içimizden galiba.

Başta dediğim gibi güzel yorumunuz için tekrar teşekkür ederim. Derin düşünceler içeren yorumunuz ben de derin düşüncelere sebep oldu sayenizde. Sevgi ve saygıyla...

Düzenleme:11.8.2024 09:03:52