Göregecenin sesi titrerken boşlukta bitkin bir şehir geçiyor hızlı tren bu gürültü bu pi sayısı dünya elips bir kız düşüyor raylara önce fren sesi herkes ileri geri konuşuyor transit geçiyoruz kurtuluş’a doğru mavi pantolon aklımda duvarlarda kan izi geriye uzun uzadıya bir hiç uzun hikaye belki sonra hüzünlü bir günün gecesinde savaşarak ölmek kutsalken elimde kalem durup bakıyorum yapıyoruz öyle şey bazen ikimiz konuşurken savunmaya geçiyor egomuz içimizde bir çoğalma bütün yaralar kabuğa duruyor bir pas süzülüyor kalbimizden karanlıkların korkuttuğu zamanlar vardır alır gider başını bir akıncı içimizden yeni yerler fetih ve seyrü sefer kimse çıkmaz kendi kafesinden ancak muhabbet kuşu kadar sevilir herkes v e k ı ş böyle geçecek uzamayan hep kısalan bir suçluluk duygusu sıkışıp kaldığımız içimizdeki şehir bir gece yarısı zifirî bir hışımla boğazına çöker bütün alt üst oluşların akabinde düşünceli bir adam oluverir aşk |
bu şiir beni ağlattı.