Kalbimiz Kar Yanığı
bu mavi nasıl bu kadar mavi
yeşil nasıl böyle dayanılmaz iri kuşların sesinde telaş İçine büyüyen evlerde nefeslenen balkon akşam sefası bi meltem bi Rodrigo (sonra çık odalardan iptal et balkonları sokaklarda bir sen bir kara kedi bir yağmur vs.vs.vs) ciğerlerinde ansızın vurgun hep böyle hezeyandır işte insan kimden az uzaklaşsa korkutan boşluk diyene aldırma gün vazgeçmek için henüz erken ah kendim kaç koridor geçeceksin kaç kapı aralığı kaç merdiven boşluğu kaç… nabzımın yükselmesi kalp atış hızım yaşamak nasıl bir sevinçse çok yaşlanmış bir tarihten geliyordum oysa ben bu şehri transit geçecektim beşinci tepesinden baktım şehre her sabah gün doğmadan o uzak gri çizgide boğazın lacivert dinginliği nasıl hiç değişmeden nasıl böyle dirayetli insan nasıl yaşamaktan memnun ... muhtemelen ben olmasaydım bu masa burada bu kapı herkese açık bu ses bu kadar yumuşak bu hayat bu kadar çarçabuk ah, insan nasıl böyle soğuk niye kalbimiz kar yanığı güneş neredeysen çık önüm arkam sobe Haliç |
güneşi sevmiyorum. ama kar yanığı çok güzel.