ve gecenin
iki dudağı arasında
ve kendi aleminde ezici hatıraları güneşin
usulca selamlarken yine
nisan kokulu yarınları
zemheri bir repliktir gözlerin
gönül dağından
mavi sarhoşu en mavi denizin ortasından
en yeşil dalların kuruyan uçlarından yutuyorum
ayaz dekolteli lâl akşamları


ve seslerin ölü evinde
ve eş sessiz düşlerin ana rahminde
kelimelerden sıyrılışın fildişi izlerinde
küllerine söven sigara dumanı günlüğünden
masallar ısmarlıyorum yokluğuna
gelenler acımasız
gelenler soğuk ve rehinli
dağılmışım tenhaca lût duvarına
ne zaman öldüm ki
ne zaman gömüldüm
ardımda intihar meyli azap atları
azgın dalgaları da alarak yanına
vuruyor yüzümün öksüz kıyılarına


sessizliğim
içime akan koca bir boşluk işkencesi
şafakla üstü çizilecek âciz bir karaltı
zavallı bir hayalet
sessizliğim ipliğinden kopan kıyamet
felçli bir işaret dili mahlası
cümlemin yorgansız yatağı
dev sancılarla boğuşan çürük bir maden
sessizliğim
oksitli ve göz yaşartıcı tufan


şaşkınlığı çölde kırağı kırığı
Leyla’nın saçlarında deli çakmağı
figanı minyatür bir tabuttur yenilgilere taşınan


ve sürü hâlinde gezen ölüm
ve vınlamalarla çizilen nefes
bu yüzden
kapanına kısılmış bir çığlıktır söyleyemediğim
hadi anla duy beni
avazın çıktığı kadar bağır ey bülbül
altın kafeste
kalbinin atar damarlarında atarken vatan
bütün uzakları avutur durur


ne gün doğar
ne de bir gün gelir
metropol sevişmelerin
ıslak tango notlarını kurutur


hadi otur içime
döl ver yine yalnızlığıma
yazılsın yine sesi soluğu kesilen satırlara
’’ah vaveyla’


_boran