Ne ilginç değil mi şu hayat dolar, boşalır
Ya hiç vazgeçemeyeceğimiz şeyleri
Kiminde de onlara ulaşabilmek heveslerini
Yola azık olanları da zamanla atılanı da
Koydurur çantaya, cebe artar da yük
Hangileri kıymetçe artmışsa geçen zamanda
Anlarız ki bir yolculuk halidir bu deriz
İstesek de istemesek de ellerimizdedir valiz.

Yolun mazraları da farklı gelmektedir gözlere
O çocukluk yaşlardaki renkler var mı, nerede?
Oysa aynı; yol, kaldırım, ağaç, kuş, cami, okul
Bize rengi veren bakışlardaki tılsım yitmiştir
O renkleri kaybetmeyenlerdir hakiki kul.

Tıka basa doldurmak değildir valizleri mesele
Zaten onca ağırlığıyla bu meçhul yol yürünmez
Ve fakat zamana direnenlerdense onun içeriği
Ne denli uzun da olsa yürüyüş, eziyet etmez.

Para, makam, alkışların altında bir hayattan
Gönüllerde iz bırakamamış anıları taşıyorsak
Değil birini onların , binlercesini de doldursak
Ayaklar götürür bizi hayal ötesi menzillere
Ağırlığı maneviyat lezzetindendir de valizin
En zorlusunda yolların bükülmezdi o dizin.

İster vurun sırta bu yükü, ister taşıyın elde
Değerce pahasızları doldurunuz bu valize
Gölge ozanım yoldayım, içimde yaşar efkâr
Ellerim uzak durur, valizimdedir bütün kâr

Patikalar, alfastlar,raylar , sular, gökyüzü
Elde ya da sırttaki valizle hep yüründü
Ve bu efsunlu gidişler açtırınca valizi
Kiminde huşu verir, kiminde hardır yüreğe
O halde ister gerçek, isterse görünmez olsun
Dilerim bu valizler güzelliklerle dolsun.

Oğuzhan KÜLTE