Alışmak SorunsalıZamanla, nasıl evcilleşiyor insan Ölürüm de boyun eğmem derken Nasıl alışıyor gönüllü köleliğe... Bir vahşete dönüşünce o muhteşem savaşları Rüzgarda açık kalmış pencereler gibi Hep kendine çarpa çarpa Alışıyor kendiyle kanlı bıçaklı olmaya En güvendiği yerden vurulup En kırılmaz dediği yerinden kırılınca kalbi Acısını imgelerin alnacına asıp Kan taşı şiirler yaza yaza Bardağın boş tarafına gömülüp Alışıyor iç kanama gibi kanamaya Buza kesmiş yataklarda kan uykular uyuya uyuya Alışıyor kınına hapsolmuş bir kılıç gibi paslanmaya Su yolunda testi gibi kırılınca düşleri Hüzne müebbet giymiş gecelerde Kendi yarasını kendi sarmaya Her kabusu hayra yorup Alışıyor kendini kandırmaya Ateşe sevdalı ateş böcekleri gibi Ateşe pike yapıp Kendi limanlarını kendi yakarken Avazını içine hapsedip Alışıyor eşkıyanın Keje’si gibi susmaya |
https://www.youtube.com/watch?v=4qaGnAp-LeU