Geceydi…
Soğuktu…
Meşhur olmuş bir Ankara ayazı
Sokakta kimi bulsa ısırıyordu


Bir “B” planım bile yoktu
Yine hazırlıksız yakalanmıştım sensizliğe


Yokluğun
Ali kıran, baş kesen eşkıya gibi yağmalarken beni
Yine umarsızca özlüyordum seni
Daha doğrusu özlemekten geberiyordum


Özledikçe…
Kaya kovuğuna hapsolmuş sular gibi İçten içe çürüyüp
Radyasyon vurmuş Hiroşima gibi kanıyordum


Özledikçe…
Dalından usulca düşen yaprak gibi değil
Gövdesinden kırılan ağaçlar gibi çatır çatır kırılıyordum


Bir yol bulabilseydim sana giden
Bir tünel…
Bir geçit…
En kallavi uçuruma bile gözü kapalı koşar
Yanmaya aht etmiş bir orman gibi
Her kıvılcıma göz kırpardım


Bir yüz görümlüğü görebilmek için seni
Razıydım, her namluya hedef olup
Kendi kanımla, senin adını duvarlara yazmaya


Buza kesmiş yataklarda kan uykular uyuyup
Razıyım kitap arasında kurumuş güller gibi kurumaya


İncil’e, Zebur’a, Tevrat’a ve Kuran’a and olsun


Öyle özlemiştim ki seni…
Değil cennetin
Cehennemine bile girmek için
Razıydım, ruhumu şeytana satmaya.