I

kahrından yıllanan karanlığımın soy kütüğüne 
işlenmiş ateş böceğidir senin adın
unutulmuş ülkemin tarihçesine tan gibi düşer
yeniden ’’dalgalanır bayrağı" sevdanın
bir devrin meşalesini tutuşturur gözlerin
yağmur sırrını ezber niyetine 
içinde içi geçmiş nâr üstüne çavlan gibi düşer


II
zavallı hâlime gülümseyen küçük bir lâlesin
baktığın yerler hınzır bir sessizlik kıskacında
çöl kokusudur hâlâ suyun ve tuzun dehşeti
bu yüzden adım vaha adımlarım sanrı
sana ağıtlar yakan üşüdüğüm kumsuz sahralardan 
öznelerim düşer ıssız bir harabeye
isyanımı damıtır da çözülür gider
hıçkırıkların sarnıçlarına kan gibi düşer

III

ağrılı nöbetlerine çerağan kurduğum gecenin
fasılları arasında avunup duran notalarım ey
aydınlığın son kalıntıları
tepeden görünen umudun son kervanları
- ey hüzün! -ey kısık sesli meramım!
ruhumu kanatan sınanmış bir hançerdir yüzün
neden bigânesin öyle
yokluğun ihtilali şehrime zehirli bir an gibi düşer

IV
suretin eriyip aktı gitti benden 
yedieminde çürüyen baharım ey!
ister yüzünü dönsün ister patlasın
isterse nazlansın cemreler
yürekte parçalanmış ılgın çalıları
kızıl denizin ortasından kaçan dalga mısın
rıhtımı yıkar da geçer ansızın
sessiz çığlıkların evine üflenmiş bir can gibi düşer

V

hâlâ yükünü taşıyorum
rüyalarımı çalan kiralık masalların 



kifayetsiz kalan ayın diline sus/an düşüyor
bir sanadır baktığım
bir sanadır benim açlığım
kokunla yaşıyorum hâlâ




_boran