Tarçın kokulu göçkan karanlığı yolların notasız teninde Göçebe iklimin yüzüme kurulan buğulu şafağında karanfil taşır kuşlar ruhumun çadırında kızıl harita suların ve dağın sesiyle ezberler adımı yüzümü saklamanın yarısında boşluğun hafızasına sağır düşler biner bazen iyi bir şeydir yalnızlık uzun sürer ki yolculuğun kendime seçilmiş gölgesinde yarı bir takvim susmanın ihtiyar melekleriyle inci sandıklarına kanatlanır bir gülü bir de denizin tuzunu koklarım anıları söken sözcüklerin menzil yurdunda gurbete binmiş saltanatın rüzgarı -gözümdeki ateşte ürkek bir uçurum - sarnıçlı sularda sabahın kolları -uyandı mı insanlar - avuçlarımın ince sızısında yoksul sancı kendimi saklar sahi hiç kimsede sustuklarım kadar bir başlangıcın eşiğinde gizi yok şiirin içimde saklı çocuk ve küllenmiş bir zamanda sararan yollar uçurtmalı tepeler saçlarımı tararken tenimde tarçın kokulu göç ... |
Tesbih şair.
Kuvvetini ve varlığını hissiyatla buluşturan söz sanatlarından müteşekkil, imgelem tezgâhındaki sürreal tasarımları, renklerı ve motifleri "öz biçim güzelliği" ile duygularımızı uyaran/ harekete geçiren olguların " ruh taşkınlığı" ve bunların birbiriyle uygunluğu hayranlık uyandırıyor yine ve yeniden.
gerek özün gerekse sözün birleştiği noktada hadiselerin/ duyguların Tesbih lisanı hâlindeki bir tecellisi olsa gerek bu durum.
Tesbih tanelerine şekil veren dil püskürmeleri
Köklerini derinlere kadar uzatan,
Dallarıyla göğe salıncak kuran hayâl ağacının özsuyu.
....
İvmesi yüksek bir şiir.
Betimlemelerin orjinalist ruhu yoğun bir düşüncenin ürünü olarak
karşımıza çıkıyor yine.
Bilinmeyenlerin keşfi için ruhumuzda pencereler açıyor.
Tende tarçın kokusu
yürekte bir göç hazırlığı.
tebessümle
sevgiyle kal hep şiirdaş.
Ramazan Boran 1 tarafından 18.4.2024 13:35:44 zamanında düzenlenmiştir.