Yeter yoruldum desem bahane olur sana.
Aklımı da terkedip gidersin biliyorum.
Cismini unuttum da beni hâyâlden bile,
Beni sebep gösterip edersin biliyorum.

Gündüz tamam gündüze hakimim ben sonuçta.
Kendi yaralarıma hekimim ben sonuçta.
Rüyalarım sen dolu, de kimim ben sonuçta?
Beni katıp önüne güdersin biliyorum.

Ama seyrinden çıktı rüya denen o tren.
Sayıklarken ismini kendimle oldum yaren.
Sahici sanar seni uyurken beni gören.
Sen bana yazılmamış kadersin biliyorum.

Ne kadar telkin alsam gözümde yok hisseler.
Hatta sana yol olur tüm sözleri dizseler.
Senin adını yazıp faturayı kesseler,
Namertlik etmez hemen ödersin biliyorum.

Toz kondurmam üstüne tabi o mevzu ayrı.
Dokunur mu bir tek gün bilmem bu halin hayrı.
Bir sen var tabi bende bendeki senden gayrı.
Nefes olduğun kadar kedersin biliyorum.

Mesut’um yıllar sonra konuşulsam bir yerde.
Yine elimde kalem yine sen garip serde.
Deseler kimler yandı sevda denen o derde,
Tereddütsüz bin defa "O" dersin biliyorum.

Mesut ALTUNKAYNAK