Hissi At
Geç doğmuş eyer koşulmuş
Yola değin ilkel Üzgün, tutkulu Damağımdaki atı bıraktım Rüzgara kalmış bir kelebeğe benzeyen Her halini seviyordum Güçlü güçsüz diyemem Bir his tuttu elimden Kendime insan gibi yaklaştım Konuştum konuştum İknacı eşref saatleri peydah oldu Yani yalnızlığım için Sesini garip bir yoklukta duydum Yukarıya bakıp Çok üstüme geldin diye Yaradanla pek uygun olmayan Mübarek günlere yakışmayan Bir usül kazasıyla başlayan Üzüm bağından kendine eş yapmış Beli ince, gönlü hoşaf Bir çelişkiydi aklımdaki bahçe Bize yakışan yapışmış iki patatesi Bir bıçak darbesiyle ayırmaktı Haz ayaklıydı marifet Aşktaki sonucu bilerek koştum Anneme özenip Bir deseni cansız morundan Bir yumrukta serdim yere Kırmızıya uçamazlığımı Gözlerime karalar bağladım Zaten uysal bir ihtiyarlığa Kalbini alıştırmışsan Hiçbir his tutmaz elinden Birkaç intihar düşüncemi Bir kadın bahçemin beşiğinde sallıyordu Memesinden yarına süt taşarken Bir bebeği olmadığından Boşluktaki gözlerinden utandım Meğer damağı erken doğmuş Ağladım ağladım |