HAZAN DEĞDİ
Niçin gülmüyor eskisi gibi şu yüzler
Oysa sesi işitilirdi akarken uzaktan dereler Bembeyaz ötüsüyle gizlerdi soğuğu içinde kar Bilemeğim sebeplerden boğdu yine efkâr. Yol aynı, ağaç, köprü, telefon direği Nasıl da kovalardık yaz günleri bir sineği Kaçmış da olsa uyku değildi bize dert Biz mi katılaştık yoksa hayat mı sert. Coşkulanmak için sıradan bahaneler yeterdi İki satır şiir duyguları taşır, alkışa da değerdi Ne anlamı kaldı binlerce de yazılsa sözün Motivasyonunu yitirmişiz belli ki günün. Kurulurdu temas gözlerle, kim bakardı giysiye Teraziye konulana bak, adamlık nedir diye Vefaların gerisinde kaldığımız şu güne Emeksiz sürülür oldu sefalar boş bir bâkiye. Mihracı değil miydi sevgilerin samimiyet İçini emekle doldururdu başarı, hakimiyet Bizlerin ferdiyetçiliğe döndüğü bu günlerde Ortaklaştıran o ulvi duygular nerelerde. Sıradanlığın kitabını yazmak ancak budur Kul, kula uzatırsa elini rahmet bulur Sırtlar oncadır dönmüşken birbirlerine Bir büyü müdür, nazar mıdır bu bilemedim Ezildi şevkimiz, hazan değdi gönüle. Oğuzhan KÜLTE |
Huzurla kalın, selam ve saygılarımla.