Üstümüzden eksik olmadı türlü hazan rüzgârı
Ne insanlar sadıktı davasına ne yaşamak kolaydı
Bir öğretisi vardı hayatın, payesi kârdı bize
Her zorda yendik hasmın türlüsünü ezilmedik
Hep aynıydı manzara, el ele vermiştik yine.

Limandık, iskele olduk, sökün oldu tahtalar
Kaç gemi, sayısız tekne uğradı kıyılarımıza
Koruduk, gözettik, büyüttük her anlamda
Yarınlara kalsın istedik değer, bize düşendi
Kimileri kıpırdatmadı parmağını bile, üşendi.

Oysa, bana düşenlerin cevabı değildi hayat
Onu, bize düşenler diye hayra yorandık
Vefa hilafından saygı duyduk eldekilerine
Biz de ekleyelim ucuna bir şeyler kalır bâkiye.

Ne yapalım, birileri sökmekte bulmuş muradı
Birileri eke dursun alın teriyle, ağrıyan belle
Yakıp yıkmak, talan etmek ne de ucuzluktur
Onların ellerinde top, tabanca, gürz, bıçak
Kamu bilinciymiş ha, hukuksuzluğa bir bak
Kendilerinden olanlarla kurmuşlar takımları
Yüzleri pek kanlı, ceplerinde de haramları.

Onlarla mücadele kolay değil ve bitimsiz
İnsan görünmek çok kolay, içerikse yetersiz
Hele verin gücü de görün neden yana akarlar
Sözleriyle, güçleriyle saltanata da doymazlar
Bu gidişât edecektir topyekün bizi bizden
Sadece yazan kalemiz, başka ne gelir elden.

Çirkinliğin de yok sınırı, güzelliğin de öyle
İşte dostlar dünya mekân, hal ve manzara böyle
Bir inanış, bir kılınıştır bizimki, aydınlık yoluna
Maneviyattan aldık feyzi, darısı pişman başına
Erişmek istediğimiz şey, şerlerin defi elbet
Onda biliriz feyzi, bizce ondadır rahmet,
Tümden harcansak bile, tutunduk inadına…

Oğuzhan KÜLTE